ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ

Βαγγέλης Κουφουδάκης ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΑΝ:

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Καθ. Βαγγέλης Κουφουδάκης (Ομιλία στη Λευκωσία): "Από την απόρριψη στην αναθεώρηση του Σχεδίου Ανάν: Επιπτώσεις για το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας"

20/03/2012,  

Βαγγέλης Κουφουδάκης
Ομότιμος Πρύτανης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και
Ομότιμος Καθηγητής και Πρύτανης του Idiana University- Perdue University των ΗΠΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΑΝ:

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ

ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΟΥΦΟΥΔΑΚΗ

ΛΕΥΚΩΣΙΑ, 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012

© Όχι για αναδημοσίευση χωρίς την γραπτή άδεια του Συγγραφέα

Εκλεκτοί προσκεκλημένοι, Κυρίες και Κύριοι,

Ευχαριστώ τον Γιώργο Λιλλήκα και τους οργανωτές αυτής της εκδήλωσης για την πρόσκλησή τους. Πετώντας πάνω από τον Ατλαντικό, σκεπτόμουνα ότι πριν 8 χρόνια είχα εμπλακεί με φίλους και συναδέλφους στον αγώνα κατά του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο και στο Λονδίνο.

Στις 24 Απριλίου 2004 ο Κυπριακός Ελληνισμός κέρδισε την μάχη με την εμπνευσμένη ηγεσία του αείμνηστου Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων, που προήλθε από όλα τα Κόμματα, ηλικίες και φύλα, σταμάτησε τα σχέδια για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οχτώ χρόνια αργότερα, η ίδια μάχη επαναλαμβάνεται γιατί ο Ban Kin Moοn και ο Downer, με την καθοδήγηση της Αγγλοαμερικανικής διπλωματίας και τις νέες διολισθήσεις της Κυπριακής ηγεσίας, έδειξαν πλήρη καταφρόνηση για το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος του 2004 ξανασερβίροντας μια 6^η μορφή ενός νεκραναστημένου Σχεδίου Ανάν, μέσω μιας νέας επιδιαιτησίας, άσχετο αν δεν χρησιμοποιούν τώρα αυτήν την ορολογία.

Ορισμένα από τα σχόλια μου ίσως ενοχλήσουν. Ακούστε με όμως γιατί αυτές οι εκτιμήσεις προέρχονται από ένα φίλο της Κύπρου, μη Κυπριακής καταγωγής, που αφιέρωσε ένα μεγάλο κομμάτι της Ακαδημαϊκής του ζωής στους αγώνες της Κυπριακής Δημοκρατίας και που δεν ανήκει σε κανένα Κυπριακό πολιτικό κόμμα.

Σωστά αναφερόμαστε στον ρόλο του «Εξωτερικού Παράγοντα» στην διευθέτηση του Κυπριακού. Δεν δίνω όμως άφεση αμαρτιών σε διαδοχικές Κυπριακές Κυβερνήσεις για την διαπραγματευτική τους ταχτική. Τα λάθη είναι πολλά και είναι αυτά τα λάθη που εκμεταλλεύθηκε ο λεγόμενος «Εξωτερικός Παράγων».

Θα αναφερθώ σε δύο παραδείγματα: 

α. Στην υποβάθμιση του Κυπριακού από ένα πρόβλημα εισβολής, κατοχής και παραβίασης διεθνών αναγνωρισμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σ’ ένα διακοινοτικό πρόβλημα που έχει ανάγκη συνταγματικής διευθέτησης, και

β. τις συνεχείς υποχωρήσεις της Ελληνοκυπριακής πλευράς χωρίς κανένα αντάλλαγμα από την κατοχική δύναμη που, μονόπλευρα, πολλές φορές άλλαξε τις βάσεις των συνομιλιών.

Διαδοχικές Κυπριακές Κυβερνήσεις δεν είχαν το Πολιτικό θάρρος να ζητήσουν συνομιλίες από μηδενική βάση μήπως και κατηγορηθούν για αδιαλλαξία. Δυστυχώς, ο ΟΗΕ, οι Αγγλοαμερικάνοι μεσολαβητές και η Τουρκία έπαιρναν ως δεδομένες τις Ελληνοκυπριακές υποχωρήσεις, άσχετο αν οι προηγούμενες συνομιλίες απέτυχαν, και ζητούσαν νέες Ελληνοκυπριακές υποχωρήσεις για ένα νέο κύκλο συνομιλιών.

Έτσι, για άλλη μια φορά, φθάσαμε στα πρόθυρα της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις ευλογίες μιας διεθνούς διάσκεψης.

Στους θιασώτες του Σχεδίου Αννάν θέλω να υπενθυμίσω δύο σημεία. Πρώτον: να διαβάσουν το βιβλίο του Λόρδου Hannay (Cyprus – The search for a solution) ο οποίος εξηγεί λεπτομερώς πως ο Πρόεδρος Κληρίδης έκανε σοβαρές υποχωρήσεις, χωρίς ανταλλάγματα, στην διάρκεια των συνομιλιών που οδήγησαν στο Σχέδιο Αννάν. Ο Hannay περιγράφει με κυνικό τρόπο πως οι ξένοι μεσολαβητές ανέλαβαν την συγγραφή των εγγράφων που έγιναν η βάση του Σχεδίου Αννάν. Αναφέρεται στην «επιδέξια νομική διατύπωση που σκόπευε να κρύψει τα πραγματικά θέματα». Δηλαδή αποδέχεται ότι οι Desoto, Weston και Hannay βασίστηκαν στην «εποικοδομητική ασάφεια» (constructive Ambiguity) για να εξαπατήσουν τους Κύπριους συνομιλητές τους και να τους οδηγήσουν σε μια λύση Συνομοσπονδιακού χαρακτήρα. Τονίζω τις λέξεις «Συνομοσπονδιακού χαρακτήρα» μια και σε κανένα σχέδιο δεν υπάρχει ιεράρχηση μεταξύ της Ομοσπονδιακής και της πολιτειακής νομοθεσίας, ενώ η κεντρική Κυβέρνηση ουσιαστικά είναι μια υποτελής διοίκηση των δύο Ομόσπονδων Πολιτειών.

Αυτό είναι ολοφάνερο από το προπαγανδιστικό φυλλάδιο υπέρ της «Διζωνικής-Δικοινωτικής Ομοσπονδίας» που κυκλοφόρησε πριν ένα χρόνο η Κυπριακή Κυβέρνηση κάτω από εντολές του Ban Kin Moon .

Οι αόριστες και αφηρημένες εξηγήσεις αυτού του προπαγανδιστικού φυλλαδίου παραπλανούν το κοινό αποφεύγοντας οποιαδήποτε λεπτομέρεια για τις διακρίσεις που θα υποστούν οι Κύπριοι πολίτες με την εφαρμογή της «Διζωνικής». Το πρόβλημα είναι, όπως λένε στα Αγγλικά, ότι «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες» (The Devil is in the details).

Το δεύτερο σημείο είναι πως χαρακτήριζε το δημοψήφισμα ο Κόφι Ανάν. Πανηγυρικά δήλωνε ότι για πρώτη φορά οι Κύπριοι πολίτες θα είχαν την ευκαιρία να αποφασίσουν το μέλλον τους με την δημοκρατική επικύρωση της μεσολάβησης του ΟΗΕ.   Αυτό όμως ξεχάστηκε γρήγορα όταν το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που ανέμενε. 

Παράλληλα, μάθαμε πως χρηματοδοτήθηκε και συντονίσθηκε η εκστρατεία υπέρ του Σχεδίου Αννάν από την Αμερικανική Πρεσβεία στην Λευκωσία μέσω του «UNDP», διαφόρων επαναπροσεγκιστικών οργανώσεων, και των αποκαλούμενων «μη Κυβερνητικών Οργανισμών» που εδρεύουν στην ελεύθερη Λευκωσία με Αμερικανική καθοδήγηση.

Η έκθεση του λογιστικού οίκου Nathan and Associates έδειξε τις διαστάσεις αυτής της πρωτοφανούς επέμβασης στην πολιτική ζωή μιας Δημοκρατικής Ευρωπαϊκής χώρας στις αρχές του 21^ου αιώνα. Έχω στα αρχεία μου το αντίτυπο αυτής της έκθεσης. 

Τα σχέδια για μια Ομοσπονδιακή λύση στην Κύπρο εμφανίστηκαν πριν την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Τουρκία προώθησε την ιδέα από το 1955. Αυτή όμως η ιδέα απερρίφθη από τον Βρετανό Συνταγματολόγο Λόρδο Radcliffe το 1956 και από τον μεσολαβητή του ΟΗΕ Galo Plaza το 1965. 

Μετά την Τουρκοκυπριακή αποστασία του 1963 τα σχέδια για την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας εμφανίσθηκαν με το Νατοϊκό σχέδιο του Φλεβάρη 1964, με τις τρεις μορφές του Σχεδίου Acheson το καλοκαίρι 1964, την Ελληνοτουρκική κατανόηση της Λισσαβόνας (Lisbon Consensus) στην Νατοϊκή διάσκεψη του Ιούνη 1971, με τις ιδέες του Kissinger (1974-1975), και το τριμερές σχέδιο “ABC” του 1978, γνωστό ως Σχέδιο Nimetz. 

Πριν λίγες βδομάδες, ένας από τους Κύπριους θιασώτες του Σχεδίου Αννάν, ζητούσε την επαναφορά του Σχεδίου Nimetz. Ξεχνούσε όμως ότι ενώ το τριμερές σχέδιο απαιτούσε την αποδοχή του παράνομου συνταγματικού σχήματος της «Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας», άφηνε για μελλοντική διαπραγμάτευση θέματα ουσιαστικής σημασίας για τους Ελληνοκύπριους σαν αυτά του περιουσιακού, των προσφύγων, των εποίκων, των Τουρκικών στρατευμάτων και του εδαφικού, μεταξύ άλλων. 

Επίσημα, η ιδέα της αποκαλούμενης «Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας» προωθήθηκε από τον Clark Clifford τον Φεβρουάριο 1977. Από τότε, αυτό το παράνομο και παράδοξο Συνταγματικό σχήμα έχει γίνει η Βίβλος για την διευθέτηση του Κυπριακού. Ενώ η Αγγλοαμερικανική διπλωματικά ήταν πάντα αντίθετη στην διεθνοποίηση του Κυπριακού, στα τελευταία 20 χρόνια στηρίχθηκε στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας για την νομιμοποίηση των σχεδίων διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κλασσικό παράδειγμα παραμένει το ψήφισμα 1092 της 23^ης Δεκεμβρίου 1996.

Οι πραγματικοί στόχοι της Αγγλοαμερικανικής πολιτικής έλαβαν σάρκα και οστά:

(α) στις προτάσεις που έφερε ο Holbrooke στην Λευκωσία το 1998

(β) στην προσπάθεια των δύο χωρών να συνδέσουν την διευθέτηση του Κυπριακού με την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που δεν απαιτούσε η Ευρωπαϊκή Ένωση, και

(γ) στην σκόπιμη ασάφεια της εναρκτήριας δήλωσης του Kofi Annan, πριν αρχίσουν οι συνομιλίες της Νέας Υόρκης τον Σεπτέμβριο 2000. Για πρώτη φορά, με την έγκριση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας, ο Αννάν εξίσωσε την διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία με το παράνομο Τουρκοκυπριακό καθεστώς.

Οι νοσταλγοί του Σχεδίου Αννάν υπενθυμίζουν τάχα τις «χαμένες ευκαιρίες» για την λύση του Κυπριακού. Κυρίες και Κύριοι, οι μόνες «χαμένες ευκαιρίες» ήταν αυτές για την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στις οποίες ήδη αναφέρθηκα. Κράτη και λαοί που σέβονται τον εαυτό τους δεν αυτοδιαλύονται για την ικανοποίηση τρίτων, είτε αυτοί λέγονται Clark Clifford, Λόρδος Hannay, Richard Holbrooke, Kofi Annan και τώρα Alexander Downer και Ban Ki Moon. 

Την Άνοιξη του 2005, μήνες μετά την απόρριψη του Σχεδίου Αννάν, το Wilton Park, μια δεξαμενή σκέψης του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, διοργάνωσε στην Λάρνακα ένα συνέδριο για το Σχέδιο Αννάν και το μέλλον των διαπραγματεύσεων. Παρόντες ήταν ξένοι διπλωμάτες, ο Λόρδος Hannay, και διάφοροι εκπρόσωποι Ελληνοκυπριακών και Τουρκοκυπριακών επαναπροσεγκιστικών οργανώσεων. Την πρώτη μέρα του Συνεδρίου, εγώ και ο Άνδρος Κυπριανού εκπροσωπήσαμε την Ελληνοκυπριακή πλευρά και εξηγήσαμε γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων σωστά απέρριψε το Σχέδιο Ανάν.

Στο ίδιο Συνέδριο παρουσιάστηκε και μια Ελληνοκυπριακή μελέτη για το πώς, με μικρές διακοσμητικές αλλαγές, το απορριφθέν Σχέδιο Αννάν μπορούσε να γίνει δεκτό από τους Ελληνοκύπριους σ’ ένα δημοψήφισμα με 60-62% υπέρ: δηλαδή, η προσπάθεια της νεκρανάστασης του Σχεδίου Αννάν είχε αρχίσει από την Άνοιξη του 2005. Έχω αντίτυπο αυτής της μελέτης στα αρχεία μου.

Νεκροψία του Σχεδίου Αννάν έγινε και από τα Ηνωμένα Έθνη. Με βάση των αποτελεσμάτων αυτής της νεκροψίας φθάσαμε στο θέατρο των αποκαλούμενων «Κυπριακής Ιδιοκτησίας» συνομιλιών που άρχισαν τον Μάιο του 2008. Αυτές οι νέες συνομιλίες αγνόησαν πλήρως τα αποτελέσματα του Δημοψηφίσματος του 2004, καθώς και τις κατευθυντήριες γραμμές που συμφωνήθηκαν μεταξύ του Προέδρου Παπαδόπουλου και της Τουρκοκυπριακής ηγεσίας στις 8 Ιουλίου 2006.

Ποια είναι μερικά από τα μαθήματα από την διαδικασία για το Σχέδιο Αννάν?

·         Η ανάγκη δημοψηφίσματος για την επικύρωση του αποτελέσματος της δεσμευτικής επιδιαιτησίας. Με αυτόν τον τρόπο οι Ελληνοκύπριοι δεν θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν το αποτέλεσμα της επιδιαιτησίας, όπως έγινε με τις Συνθήκες του 1959.

·         Η αλλαγή του ρόλου του Γενικού Γραμματέα από αυτήν της παροχής «καλών υπηρεσιών» στην δεσμευτική επιδιαιτησία. Αυτό έγινε τον Γενάρη 2004 χωρίς εξουσιοδότηση από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Οι Αγγλοαμερικάνοι διπλωμάτες ήταν ενοχλημένοι από την αδυναμία του Γενικού Γραμματέα να επιβάλει μια διευθέτηση του Κυπριακού. Μετά την εμπειρία της διαπραγμάτευσης της περιόδου 2002-2004 και του Burgenstock, τώρα, για διακοσμητικούς λόγους, η επιδιαιτησία αποκαλείται «γεφύρωση» των θέσεων των δύο πλευρών.

·         Την προετοιμασία άτυπων εγγράφων από τεχνικές ομάδες του ΟΗΕ και των Αγγλοαμερικανών Συμβούλων τους για όλες τις πτυχές του Κυπριακού, διότι δεν υπήρχε εμπιστοσύνη ότι οι Κύπριοι διαπραγματευτές μπορούσαν να γεφυρώσουν το χάσμα των απόψεών τους.

·         Την παρουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόνον υπό την ιδιότητα παρατηρητού και με στόχο μόνο την επικύρωση των αποκλίσεων από το κοινοτικό δίκαιο που θα περιείχε η τελική διευθέτηση.

·         Τις συντονισμένες πρωτοβουλίες μεταξύ του Γενικού Γραμματέα και της Αγγλοαμερικανικής διπλωματίας. Στην παρούσα φάση των συνομιλιών ο Downer και ο Ban Ki Moon σκόπιμα απέφυγαν τις δημόσιες και προκλητικές παρεμβάσεις των Αγγλοαμερικάνων που είδαμε το 2004, ώστε να διατηρηθεί το Θέατρο των λεγόμενης Κυπριακής ιδιοκτησίας συνομιλιών και

·         Η επιδιαιτησία του 2004 σκόπευε στην διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ένταξη του Νέου Αννανικού Κράτους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή τη φορά η ιστορία επαναλαμβάνεται με την προσπάθεια της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας πριν την ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής ‘Ένωσης Με αυτόν τον τρόπο θα νομιμοποιηθεί το νέο Κράτος των Downer και Ban Ki Moon γι’ αυτό και βλέπουμε τα νέα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα για το τέλος των συνομιλιών και την προσπάθεια σύγκλισης της διεθνούς διάσκεψης τον Μάιο. 

Με το σημερινό αδιέξοδο στις συνομιλίες το ερώτημα είναι αν η επιδιαιτησία του Downer στοχεύει σε μια κοινά αποδεχτή λύση που βασίζεται σε δημοκρατικές αρχές, στον κανόνα του Νόμου και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ή απλώς επιδιώκει την ολοκλήρωση της Τουρκικής πολιτικής όπως έγινε στο Burgenstock το 2004. Δυστυχώς, οι αλλαγές που έχουμε δει στη διαδικασία του ΟΗΕ μετά το 2008 δείχνουν μια αλλαγή τακτικής, όχι όμως της ουσίας των θέσεων του Γενικού Γραμματέα και των Αγγλοαμερικανών. Αυτό, σιωπηρά, φαίνεται να το έχει αποδεχθεί ο Πρόεδρος, που παρευρέθη στη Δεύτερη Συνάντηση στο Greentree, άσχετο αν ο ίδιος είπε ότι δεν δικαιολογείτο η πρόσκληση του Γενικού Γραμματέα λόγω απουσίας προόδου στις συνομιλίες. Ο Πρόεδρος δεν διαφώνησε με τη δήλωση του Ban Ki Moon ότι ο Downer, ο μεσολαβητής που αμφισβήτησε τη νομιμότητα της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, θ’ αποφασίσει αν και πότε θα συγκληθεί η Διεθνής Διάσκεψη.

Ρωτώ όμως τους Ελληνοκύπριους διαπραγματευτές, τι γνωρίζουν περί Διεθνών Διασκέψεων, ιδίως αυτή του 1995 για το Βοσνιακό, όταν ο Holbrooke παρουσίασε και επέβαλε μια διχοτομική λύση;

Οι συνομιλίες των τελευταίων μηνών χαρακτηρίζονται από τις σταθερές κόκκινες γραμμές της Τουρκίας που περιλαμβάνουν:

·         ότι το Κυπριακό λύθηκε το 1974 και αργότερα με την ίδρυση του ψευδοκράτους,

·         τα επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας και την παρουσία τουρκικού στρατού στην Κύπρο,

·         αμφισβήτηση των νομικών και πολιτικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, και

·         την άρση της λεγόμενης «απομόνωσης» των Τουρκοκυπρίων.

Ο Ban Ki Moon, όχι μόνον δεν διαφωνεί με αυτές στις θέσεις, αλλά και έμμεσα απειλεί ότι σε περίπτωση αδιεξόδου στις συνομιλίες, η Ειρηνευτική Δύναμη θ’ αποσυρθεί. Δεν αναφέρεται όμως ότι από το 1964 ένα μεγάλο ποσοστό των εξόδων της UNFICYP καλύπτεται από το θύμα της τουρκικής εισβολής.

Η διαρροή διαφόρων εγγράφων από τις συνομιλίες, όπως πρόσφατα με το Έγγραφο Συγκλίσεων της 29^ης Ιανουαρίου 2010 και το κείμενο των 26 σελίδων για το Γενικό πλαίσιο των θέσεων της Ελληνοκυπριακής πλευράς, δείχνει την απουσία οποιασδήποτε ευαισθησίας της παρούσης ηγεσίας προς τη λαϊκή βούληση, που εκφράσθηκε ελεύθερα και αποφασιστικά στις 24 Απριλίου 2004.

Οι υποχωρήσεις συνεχίζονται εν μέσω απειλών της Τουρκίας, ενώ οι διαπραγματευτές όχι μόνον αποδέχθηκαν τη νεκρανάσταση του Σχεδίου Annan, αλλά και συμφώνησαν σε νέες υποχωρήσεις, μεταξύ των οποίων οι λεγόμενες τέσσερις ελευθερίες των Τούρκων υπηκόων στο νέο Κυπριακό κράτος.

Δηλαδή, ενώ περιορίζονται τα δικαιώματα Κυπρίων πολιτών κάτω από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μέσα στη χώρα τους, οι συνομιλητές κατοχυρώνουν τον εκτουρκισμό της Κύπρου.

Μετά τη δημοσίευση διαφόρων εγγράφων από τις συνομιλίες, ακούσαμε κατηγορίες για την «επιλεκτική διαρροή» εγγράφων, που διαστρεβλώνει τις θέσεις της Κυβέρνησης στις συνομιλίες.

Εξετάζοντας τα Έγγραφα Συγκλίσεων και έγγραφα που παρουσιάστηκαν στις συζητήσεις του Εθνικού Συμβουλίου στις 15 και 17 Φεβρουαρίου του 2012, βλέπουμε τις νέες σοβαρές υποχωρήσεις της Ελληνοκυπριακής πλευράς. Και ενώ οι διαπραγματευτές κρύβονται πίσω από την εμπιστευτικότητα των συνομιλιών, το κοινό θα βρεθεί γι’ άλλη μια φορά μπροστά σε νέες εκπλήξεις, όπως έγινε με την επιδιαιτησία στο Burgenstock.

Υπάρχει μια συστηματική πολιτική παραπληροφόρησης και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης για τις νέες υποχωρήσεις που έχουν γίνει, που επιρρίπτονται σε «αμαρτίες» του παρελθόντος.

Ενώ ο αείμνηστος Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος κληρονόμησε το Σχέδιο Annan, στάθηκε άξιος του όρκου που έδωσε στην ανάληψη της Προεδρίας όταν, στην τηλεοπτική του ομιλία της 7^ης Απριλίου 2004, κάλεσε τους Ελληνοκύπριους να πουν ΟΧΙ στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αυτή τη φορά όμως, ο νυν Πρόεδρος δεν κληρονόμησε κανένα σχέδιο.

Αντίθετα, ήρθε στις νέες συνομιλίες ενισχυμένος με το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος, όπου η συντριπτική πλειοψηφία απέρριψε το Σχέδιο Annan σ’ όλες τις πτυχές του.

Και όμως, ο νυν Πρόεδρος, από το Μάιο του 2008, εγκλωβίσθηκε σε συνομιλίες πάνω σ’ ένα αναθεωρημένο Σχέδιο Annan, που οδηγεί στην παρθενογένεση ενός νέους κράτους.

Επομένως, η προσπάθεια να επιρριφθούν ευθύνες για τις παρούσες διολισθήσεις στους προκατόχους του νυν Προέδρου δεν ευσταθεί!

Το περίγραμμα της διευθέτησης του Κυπριακού με βάση την απορριφθείσα Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία, δείχνει την προσαρμογή στο αποτέλεσμα της εισβολής και της κατοχής και την αποδοχή μιας «νομιμοποιημένης διχοτόμησης», όπως ζητούσε ο Holbrooke το 1998.

Αυτό είναι εμφανές, μεταξύ άλλων, από:

·         τη νέα ονομασία του κράτους, που θα προέλθει από την παρθενογένεση, με ένα νέο Σύνταγμα και νέα κρατικά σύμβολα,

·         τις πρόνοιες για δύο αυτόνομες κυρίαρχες πολιτείες, που θα έχουν δικαιώματα και στον τομέα των διεθνών σχέσεων,

·         την εκ περιτροπής Προεδρία,

·         τη σταθμισμένη ψήφο,

·         την εγκατάλειψη των δικαστικών υποθέσεων για το περιουσιακό,

·         την παραμονή και νομιμοποίηση των εποίκων, άσχετο αν αυτό είναι μια παραβίαση του Συμφώνου της Γενεύης του 1949,

·         τα δικαιώματα των Τούρκων μεταναστών,

·         τις αποκλίσεις από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,

·         τη στέρηση του δικαιώματος επιστροφής στις πατρογονικές εστίες ενός μεγάλου ποσοστού προσφύγων και ακόμα

·         την παρουσία δύο κέντρων ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας.

Και ενώ τα δικαιώματα και η ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας αμφισβητούνται καθημερινά από την κατοχική δύναμη και τον Downer, συνεχίζεται το θέατρο του παραλόγου των λεγόμενων «κυπριακής ιδιοκτησίας» συνομιλιών. Βρισκόμαστε τώρα στην τελική ευθεία του οδικού χάρτη του Downer, ο οποίος, τον Οκτώβριο του 2011, είχε το θράσος να παραδεχθεί ότι μετά την παρθενογένεση του νέου κράτους «δεν υπάρχει εγγύηση ότι η λύση που θα εξευρεθεί θα λειτουργήσει»!

Με αυτά τα δεδομένα, τι κάνουμε τώρα;

Ακούμε τακτικά κυβερνητικές επικλήσεις για ενότητα:

·         Ενότητα όμως δεν προέρχεται από τη νεκρανάσταση των Σχεδίου Annan.

·         Ενότητα δεν δημιουργείται από ευκαιριακές προπαγανδιστικές επετειακές διακηρύξεις, που είναι μόνον το φύλλο συκής που καλύπτει τα νέα σχέδια της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

·         Ενότητα δεν δημιουργείται με χρονοδιαγράμματα επί διαιτησία και την αποδοχή μιας Διεθνούς Διάσκεψης.

·         Ενότητα δεν δημιουργείται με την αποδοχή εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας υπό οποιαδήποτε μορφή

·         Ενότητα δεν δημιουργείται με την αποστρατικοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διάλυση της Εθνικής Φρουράς, όταν καθημερινά η Τουρκία απειλεί στρατιωτικά την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κατοχυρώνει την ανεξαρτησία, κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

·         Ενότητα δεν δημιουργείται με την καταφρόνηση του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος του 2004.

·         Ενότητα δεν δημιουργείται όταν ο μεσολαβητής του ΟΗΕ, όπως και το 2004, είναι ο εκφραστής της τουρκικής πολιτικής.

Μόνον μια λύση συμβατή με τον κανόνα του νόμου, με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που σέβεται το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος του 2004, μπορεί να προσφέρει τη βάση για μια βιώσιμη, λειτουργική και δίκαιη διευθέτηση του Κυπριακού.

Στις 7 Απριλίου 2004 ο Τάσσος Παπαδόπουλος κάλεσε τον Κυπριακό Ελληνισμό ν’ αποφασίσει για το παρόν και το μέλλον της Κύπρου και για τις γενιές που θα έρθουν μετά από εμάς.

Και ο Κυπριακός Ελληνισμός ανταποκρίθηκε στο Δημοψήφισμα του 2004, όπως θ’ ανταποκριθεί και πάλι σ’ ένα νέο Δημοψήφισμα πάνω στο αναθεωρημένο Σχέδιο Annan.

Η ελευθερία, η δημοκρατία, η αξιοπιστία θεσμών και ηγεσίας είναι αδιαχώριστες έννοιες. Η ιστορική και πολιτισμική συνέχεια του Κυπριακού Ελληνισμού, ενός αδιαχώριστου κομματιού του Ελληνικού Έθνους, διακινδυνεύει για άλλη μια φορά για την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων.

Η υπεράσπιση της εθνικής ύπαρξης του Κυπριακού Ελληνισμού δεν γίνεται με την εκχώρηση δικαιωμάτων και ραγιαδισμό! Η υπεράσπιση της εθνικής ύπαρξης του Κυπριακού Ελληνισμού είναι ένα εθνικό καθήκον, που υπερβαίνει οποιασδήποτε κομματικής και ιδεολογικής σκοπιμότητας.

Αυτή τη στιγμή το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας θα εξαρτηθεί από εσάς, τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν υπάρχει πλέον ο από μηχανής θεός που θα διασώσει τον Κυπριακό λαό από την αυτοκαταστροφή για την ικανοποίηση ξένων μεσολαβητών. Δεν πρέπει να μιλάμε και πάλι για χαμένες πατρίδες!

Η τύχη του Κυπριακού Ελληνισμού είναι στα χέρια σας και στην ψήφο που θα κληθείτε να ρίξετε σ’ ένα νέο Δημοψήφισμα. Γι’ αυτό, δεν υπάρχουν περιθώρια για αποχή και ευθυνοφοβία.

Στις 7 Απριλίου 2004 ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος είπε ότι εσείς είσαστε το παρόν και το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας, γιατί ο κάθε λαός διαμορφώνει και γράφει τη δική του ιστορία.

Με αίσθημα ευθύνης για το παρόν και το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού και της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπάρχει μόνο μία επιλογή. Αυτή είναι ένα νέο αποφασιστικό ΟΧΙ στα σχέδια που υποθηκεύουν τον Κυπριακό Ελληνισμό και την Κυπριακή Δημοκρατία στον τουρκικό επεκτατισμό. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα προστατεύσετε το δίκαιο, την ιστορία και την εθνική σας αξιοπρέπεια.

Σας ευχαριστώ