Αρθρο του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΠΑΧΤΗ

Έχεις, ανάμεσα σε άλλα, ένα κείμενο συνδιαμορφωμένο με τους αλλωτινούς συντρόφους σου, στο συρτάρι.
Έχεις πάει στο διπλανό μαγαζί- με Κοπτάτσια, ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ- ευελπιστώντας να πάει καλά.. (και μαζί με αυτό, και εσύ..).
Κάποια στιγμή, λόγω του Μεγαλείου του εκεί Αρχηγού,(αντίστοιχο με αυτό των υπολοίπων..), το μαγαζί κλείνει.
Ανοίγεις το συρτάρι, τραβάς έξω και χρησιμοποιείς το προηγούμενο κείμενο, αφού προηγουμένως με την μέθοδο της κοπτοραπτικής, το αναμορφώνεις. Δεν ειδοποιείς κανέναν από τους συνδιαμορφωτές του κειμένου-πέραν των τριών επιρροών σου- αλλά το Δημοσιοποιείς ως Δικό σου!
Επίσης, με το τότε Κοινό όλων όνομα! οπότε έτσι, κληρονομείς και ιδιοποιήσε και το Όνομα της κοινής προσπάθειας..
Σαλτιμπαγκισμός. Κουτσαβακισμός.
Με τούτα και με τα άλλα,πέρασε η ζωή.. στην ίδια πάντα λογική.
Στην μίζερη αναπαραγωγή μιας κατά φαντασίαν κοινωνίας εχθρικής εξ ορισμού προς εσένα, που φαντασιώνεσαι πως (δήθεν) θέλεις να αλλάξεις.
Εν τω μεταξύ, κάτι κατάφερες: έγινες και εσύ Γνωστός - ανάμεσα στους άλλους φύλαρχους. ίσως ίσως κι ένας από αυτούς . (καλού κακού, κάνε και τον σταυρό σου, που ξέρεις; μπορεί να σου χρειαστεί για το επόμενο μαγαζί- που ίσως είναι λίγο πιό "χριστιανικό"..).
Η χρησιμότητα της πολιτικής αρπαχτής.
Το αδιέξοδο των διαπαιδαγωγημένων στις λογικές της παραδοσιακής αριστεράς.