Ευρωατλαντική ολοκλήρωση ή εθνική λαϊκή στρατηγική;

Του Παύλου Τουμανίδη

1. Η πολιτισμική και πολιτική ηγεμονία της Αριστεράς, ιστορικά, αλληλοσυμπληρώνεται με το αίσθημα του λαϊκού πατριωτισμού. Μόνον έτσι αναπαράγεται και διευρύνεται. Ο εθνισμός και ο εθνικισμός ανήκoυν στην σφαίρα της ιδεολογίας. Ο πρώτος επιβεβαιώνει την εθνική αυτοσυνείδηση-το συλλογικό συνανήκειν -την κοινή γλώσσα, το κοινό έδαφος, τον κοινό πολιτισμό, καθώς και μια σειρά κοινών αξιών που αποτέλεσαν ιστορικά την εξελικτική κίνηση του εθνικού φαινομένου.. Ο δεύτερος-βασική έκφανση της αστικής ιδεολογίας-παραποιεί τον ιστορικό χαρακτήρα του έθνους, δηλαδή το ποια κοινωνική τάξη θα προσδώσει στο έθνος τη φυσιογνωμία του και αποδίδει στο έθνος Βιολογικές ρίζες ή «μεταφυσική» υπόσταση. Ο εθνισμός συμβαδίζει με το διεθνισμό διότι δεν αντιστρατεύεται την αυτοδιάθεση, την ισότητα και την ανεμπόδιστη ανάπτυξη όλων των εθνών, ενώ ο εθνικισμός παραμορφώνει την κοινότητα του έθνους δίνοντας προτεραιότητα στο κράτος,κάνοντάς την ανταγωνιστική με άλλες εθνότητες στο κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους.
Η πορεία των εθνών στο διάβα της ιστορίας διαφοροποιείται τόσο με τη θέση του καθενός στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα αναλογικά με την ανισομέρεια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όσο και με τον επιτευχθέντα βαθμό ενσωμάτωσης των λαϊκών-εργατικών κοινωνικών στρωμάτων στην στρατηγική του κυρίαρχου μπλοκ συμφερόντων. Η ταξική πολιτική εξουσία ενσαρκώνεται στο κράτος. Οι διακρατικές ολότητες εκφράζουν όχι την συνάρθρωση αυτοτελών εθνικά αυτεξούσιων λαών, αλλά το συμπυκνωμένο παρόντα και επιθυμητό πλαίσιο ηγεμονίας των αστικών συμφερόντων στην διεθνική τους έκφραση. ΄Οπερ σημαίνει ότι τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα, όχι μόνο δεν εκφράζονται ισόρροπα και ισότιμα μέσω των υπερεθνικών ιμπεριαλιστικών οργανισμών, αλλά υπακούουν σε πειθαναγκασμούς και ιεραρχήσεις ανάλογα με την σταθερότητα των επί μέρους κοινωνικών σχηματισμών για την ενιαιοποίηση της συνολικής έκφρασης του ιμπεριαλισμού. Το τελευταίο αυτό δεδομένο προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία σήμερα, μπροστά στο ανοιχτό στοίχημα ΗΠΑ-Ισραήλ για χτύπημα στο Ιράν, απόλυτο έλεγχο των πηγών υδρογονανθράκων και ενέργειας και κατάληψη των εμπορικών δρόμων. Για μια συνολική δηλαδή πολεμική επέκταση προς Ανατολάς στην βάση ενός ανανεωμένου ολοκληρωτισμού του κεφαλαίου σαν μείζονα απαίτηση στην επιθανάτια αγωνία της κρίσης του.

2. Βασική διάσταση που διευκόλυνε ιστορικά την κρίση αναπαραγωγής και εν δυνάμει νομιμοποίησης του κοινωνικού καθεστώτος στη χώρα μας, ήταν η αντίφαση μεταξύ της εναπόθεσης από την άρχουσα τάξη της εθνικής αμυντικής πολιτικής σε υπερεθνικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ,ΕΕ) και η άρνηση αυτών να εγγυηθούν ακόμη και τα ελάχιστα πλαίσια εθνικής ασφάλειας, ακεραιότητας και διεθνούς υπόστασης της χώρας. Αυτή η θεμελιώδης αντίφαση λειτούργησε με δομικά αποτρεπτικό τρόπο στη συγκρότηση μιας δημοκρατικά αποκεντρωμένης περιφερειακά συγκροτημένης Ελλάδας. Οι κατασταλτικές και ιδεολογικές πλευρές της κρατικής λειτουργίας στα πλαίσια του τριγώνου ΜΜΕ-χρήμα-πολιτική εξουσία, επεδίωκαν το λιγότερο να αποξενώσουν τους όρους διαβίωσης των λαϊκών τάξεων από την επιρροή τους στη διεύρυνση των όρων ανεξαρτησίας της χώρας. Η πολιτική συγκέντρωση ισχύος προκαταλάμβανε την οικονομική αντίστοιχη. Τα Μνημόνια κωδικοποιούν και κλιμακώνουν αυτήν την στρατηγική συμπύκνωση ηγεμονίας . Αφενός ο λαός αντιμετωπίζεται στην ατομοκεντρική βάση του αταξικά ασπόνδυλου «πολίτη» με εκτεινόμενη την αγωνία της επιβίωσης του, αφετέρου η επίταση της τρομοκρατίας περί το χρέος λειτουργεί ως μοχλός όχι μόνο μιας οιονεί καταστολής διαρκείας, αλλά και ως βάση λήθης της συλλογικής του ταυτότητας. Όχι τυχαία επομένως η «μυστική διπλωματία» περί την εξωτερική πολιτική τα τελευταία χρόνια παροξύνεται, ενώ με περισσή άνεση, τόσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όσο και η σημερινή του «μαύρου μετώπου», παζαρεύουν τη συρρίκνωση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και καταργούν το ρόλο της χώρας ως ηθικής δύναμης δημοκρατικής συνανάπτυξης της περιοχής.Αυτό κατέδειξε η πρόσφατη επίσκεψη Νταβούτογλου με τις από κοινού δηλωσεις περί Αιγαίου ως ''ελευθερης θάλασσας'', από κυριαρχικά δικαιώματα προφανώς, όπως και η συγκατάθεση της κυβέρνησης στη ΝΑΤΟικη αλληλεγγύη προς την Τουρκία αναφορικά με τη Συριακή κρίση.Με άλλα λόγια η κυβέρνηση στέκεται στο πλευρό της αποσταθεροποιητικής και επεκτατικής πρακτικής της Αγκυρας Η συντηρητική στεγανοποίηση της εξωτερικής πολιτικής συναρτάται άρρηκτα μ΄αυτό που τονίζει ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ: η ένταση , η διαχείριση και η έκβαση της κρίσης αφορά κυρίως στο γεωπολιτικό διακύβευμα της στρατηγικής «Ανήκομεν εις την Δύσιν». Δύση στην περίπτωση της Ελλάδας και της Ν.Α. Μεσογείου σημαίνει υποταγή στα κράτη χωροφύλακες της, στην Τουρκία , και στο Ισραήλ. Δύση σημαίνει άρση της αρχής της δημοκρατίας στις διεθνείς σχέσεις. Αποδοχή ή ανοχή των λογικών της κατοχής, του εποικισμού, της αποσταθεροποίησης,της κατάτμησης κυριαρχων κρατικών οντοτήτων για τη δημιουργία ανέστιων λαών, όπως ακριβώς τους απαιτεί η επιδιωκτέα επαύξηση της κινητικότητας του κεφαλαίου. Ακριβώς, όπως τα στοιχεία αυτά επιδιώχθηκε και επιδιώκεται να νομιμοποιηθούν στο σχέδιο Ανάν ή όπως ανακυκλώνονται και σκιαγραφούνται στις ολοένα πιο απαράδεκτες προτάσεις επίλυσης του παλαιστινιακού , που προαναγγέλλουν ένα απολύτως ελεγχόμενο υβριδικό κρατίδιο. Η περιορισμένη κυριαρχία και «το διαίρει και Βασίλευε» βρίσκονται σε άμεση συνάφεια με την αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πόρων της περιοχής. ΄Ετσι υλοποιείται η κατά ΗΠΑ-Ισραήλ και... Γιωργάκη «παγκόσμια διακυβέρνηση». Περνάει μέσα απ΄την καταπάτηση της εθνικής κυριαρχίας και της προσβάσιμης σ΄αυτήν λαϊκής κυριαρχίας και κατατείνει στην κατάργηση της όποιας σχετικής αυτονομίας του διεθνούς δικαίου. Το δόγμα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού της παγκοσμιοποίησης ισοπεδώνει τις εθνικές και λαϊκές ταυτότητες φύσει και θέσει. Γι΄αυτό σήμερα, πιο έντονα παρά ποτέ, η κοινωνική, οικονομική και εθνική νοηματοδότηση της Δημοκρατίας οφείλει να αλληλοσυμπληρώνεται με την αυταξία της Εθνικής Ανεξαρτησίας και την περιφρούρηση της Εδαφικής Ακεραιότητας. Κι αυτή η γραμμή οφείλει διακριτά να αποτελεί βάση άμυνας και νομιμοποίησης του οποιουδήποτε διαλόγου σε εσωτερική ή διεθνή κλίμακα. Η εξειδίκευσή της προγραμματικά μπορεί και πρέπει να αποτελέσει οδηγό για την αποτίναξη των Μνημονίων και θεμέλιο ανασυγκρότησης της χώρας.

3. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ιδιαίτερα οι κυβερνήσεις, τόσο του Γιωργάκη, όσο και του μαύρου μετώπου , όχι μόνο αρνήθηκαν να καταστήσουν τη χώρα ενεργό φορέα του διεθνούς δικαίου πράττοντας τα αυτονοήτως προβλεπόμενα (ανακήρυξη ΑΟΖ, διακήρυξη του νόμιμου δικαιώματος για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., καταχύρωση του εναερίου χώρου χωρίς τις αγκυλώσεις των ΝΑΤΟΪΚΩΝ ενιαίων χωρών των στρατηγείων, διασφάλιση της έρευνας και διάσωσης), αλλά αντίθετα με την παρατεταμένη διαπραγμάτευση επί των μονομερών Τουρκικών διεκδικήσεων έμμεσα διολίθησαν σε μια ελαστικοποίηση του διεθνούς δικαίου και επομένως στην νομιμοποίηση των Τουρκικών θέσεων περί «ειδικής θάλασσας» αναφορικά με το Αιγαίο. Οι δηλώσεις του τ. υφυπουργού Μανιάτη περί «διακεκαυμένης ζώνης στο Αιγαίο» και περί «ασαφούς τοπίου» που παρεμποδίζει την «ομαλή επενδυτική δραστηριότητα» είναι δηλωτικές, πως το «νέο ΠΑΣΟΚ» τοποθετείται στην πρωτοπορία της αντίληψης, ότι η ασφάλεια και ακεραιότητα της χώρας υποτάσσονται στον ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό και εκλαμβάνονται συμπληρωματικά στην περιφερειακή ενοποίηση του χώρου της ΝΑ Μεσογείου.

Σύμφωνα με αυτήν την προσέγγιση οι παρακαταθήκες του Γιωργάκη προς την κυβέρνηση Παπαδήμου «να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού, η στρατηγική σχέση με την Τουρκία και το Ισραήλ», οι διακηρυσσόμενες κοινές συνεδριάσεις των υπουργικών συμβουλίων σε τακτά διαστήματα, αφορούν ειδικότερα να αναδιαταχθεί η κατανομή των ρόλων Τουρκίας-Ισραήλ στην αρχιτεκτονική της περιοχής στην πλάτη της Ελλάδας και της Κύπρου.Αυτή ακριβώς η γραμμή επαναβεβαιώθηκε και από την κυβέρνηση Σαμαρά.Κατ' αντιπαράθεση οφείλουμε να διατρανώσουμε σε κάθε κατεύθυνση ότι είναι αδιαπραγμάτευτα τόσο τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, όσο και η νομικοπολιτική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας.Casus belli, κατοχή στην Κύπρο και φιλία δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Η Ελλάδα δεν είναι δυνατό να διακυμαίνει το ρόλο της στην περιοχή διαπραγματευόμενη ελάφρυνση των επαχθών βαρών των μνημονίων, γυρεύοντας προστάτες.Αντίθετα θα πρέπει να κατοχυρώνεται ως ηθική -δημοκρατική δύναμη.

Ιδιαίτερα θα πρέπει να χτυπηθεί η άποψη που διακινείται από κύκλους των ΜΜΕ, της διανόησης, της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ περί αντιπερισπασμού στην Τουρκική απειλή μέσω της φιλίας με το Ισραήλ. Είναι ποτέ δυνατό η χώρα τρομοκράτης της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης των λαών να αποτελεί δύναμη εγγύησης δημοκρατικών κυριαρχικών δικαιωμάτων; Είναι δυνατό η ιστορικότητα των σχέσεών μας με τον Αραβομουσουλμανικό κόσμο ελέω της επιδιωκόμενης κυρίαρχης σχέσης με το Ισραήλ να εκφυλιστεί σε μεσολάβηση μας- για την υποταγή του; Η δήθεν σύγκρουση Ισραήλ -Τουρκίας δεν αφορά απλά και μόνο στη διεύθυνση κατανομής ρόλων ηγεμονικής ισχύος ; Θα πουν κάποιοι.. Ναι αλλά με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο τι θα γίνει; Απαντάμε:Η αυτοτέλεια της ανεξάρτητης πολιτικής μας, το ηθικό μας κεφάλαιο, είναι πολύ πιο πλούσιο. Η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων μας μπορεί να γίνει μόνο με εθνικούς όρους δημόσιας κυριότητας. Αλλιώς θα προσφέρεται σαν μια παραλλαγή στα σύγχρονα δεδομένα του μνημονίου, της φόρμουλας υποδούλωσης του Ιράκ: «πετρέλαιο αντί τροφίμων». Στη στρατηγική σχέση Τουρκίας-Ισραήλ, η επιδιωκόμενη συνεκμετάλλευση των φυσικών πόρων (προτροπή της Χ. Κλίντον από το 2011) αποτελεί αντίδωρο για τη ρευστοποίηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Στους αμνήμονες θυμίζουμε ότι θεαματικά και από κοινού στο συμβολικό χώρο Καρπάθου-Καστελλόριζου τα Τουρκικά και Ισραηλινά αεροσκάφη επιχειρούσαν σε κοινή άσκηση μόλις το 2008 παραβιάζοντας τον εθνικό εναέριο χώρο. Αλλά και ο Νετανιόχου στην πρόσφατη επίσκεψη στην Κύπρο αρνήθηκε να πει οτιδήποτε για το εθνικό ζήτημα λέγοντας ότι «εγώ βρίσκομαι εδώ μόνο για το φυσικό αέριο». ΄Οσοι πανηγυρίζουν αφελώς (;) για την σχεδιαζόμενη μεταστάθμευση Ισραηλινών αεροπλάνων στην Πάφο ισχυρίζονται σοβαρά ότι οι ενεργοί υποστηρικτές του Αττίλα και του εποικισμού θα στραφούν σήμερα εναντίον τους. Ότι το κράτος που μορφοποιεί το σύγχρονο απαρτχάιντ (κατά Τζ. Κάρτερ) θα στραφεί κατά του απαρτχάιντ του παντουρκισμού και του τουρκικού επεκτατισμού;

4.Συμπερασματικά οι κατ΄αρχήν συμμαχίες της χώρας μπορούν να αναζητηθούν μόνο, όπου αποδεδειγμένα χώρες έχουν ταχθεί υπέρ των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας. Ποιες χώρες στο πλαίσιο του ΟΗΕ και ειδικά στο Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν στηρίξει τα ελληνικά συμφέροντα; Συμφέροντα που άπτονται της αμυντικής διάταξης και της εθνικής μας αυτοσυντήρησης; Με δεδομένο ότι «κυρίαρχες χώρες δεν επαιτούν αλλά συνάπτουν στρατηγικές συμφωνίες αμοιβαίου οφέλους» (Βλ. Πούτιν, δηλώσεις για τα Ελληνικά μνημόνια ΕΕ-ΔΝΤ), ότι έχουν αυτονόητο δικαίωμα στην ασφάλεια και ακεραιότητά τους , μια πραγματικά Ελληνική κυβέρνηση (όχι φυσικά η σημερινή δοτή) πρέπει:

α) Να θεωρήσει ως βάση αφετηρίας για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας τα 12 ν.μ., σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας.

β) Να ανακηρύξει ΑΟΖ και να την οριοθετήσει πρωτίστως με την Κυπριακή Δημοκρατία και την Αίγυπτο, ώστε να κατοχυρώσει τη θέση του Καστελόριζου-Στρογγύλης, όπως και την συνέχεια των αμυντικών χώρων Ελλάδας-Κύπρου.

γ) Να διοργανώσει ένα Μεσογειακό φόρουμ για την υπεράσπιση της ειρήνης και της ισόρροπης ανάπτυξης των λαών της περιοχής με την συμμετοχή όλων των Αραβικών χωρών και της Παλαιστινιακής Αρχής..

δ) Να διακόψει άμεσα τις μυστικές Ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις ως στερούμενης αντικειμένου. Ο ελάχιστος όρος γι΄αυτές αν κι όποτε επαναληφθούν δεν μπορεί παρά να είναι η άρση του Casus belli και η αποχώρηση του Στρατού Κατοχής από την Κύπρο.


ε)Να αποκαταστήσει άμεσα το ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας-Κύπρου επαυξάνοντας την εθνική αμυντική ετοιμότητα.

στ)Να συνάψει στρατηγική και αμυντική συμφωνία με τη Ρωσία αμφισβητώντας έμπρακτα την μονομερή οικονομική και αμυντική λογική πρόσδεσης στη Δύση.

ζ)Να θέσει επιτακτικά το ζήτημα της αποσταθεροποίησης της περιοχής των έκνομων Τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο και της Τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, σ΄ όλα τα διεθνή φόρουμ και στην Ε.Ε. Να θεωρηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία αδιαπραγμάτευτη.

η) Να θεσπίσει ειδικά οικονομικά κίνητρα για την περιφερειακή συγκρότηση και την ουσιαστική αποκέντρωση μεενιαίο δημοκρατικό προγραμματισμό.

θ) Να προετοιμάσει το λαό για την αποχώρηση της χώρας από το ΝΑΤΟ και για το κλείσιμο της Βάσης της Σούδας.

ι) Να κλείσει το Τουρκικό προξενείο της Θράκης σταματώντας κάθε ενέργεια της ΄Αγκυρας για τη χρήση της μουσουλμανικής μειονότητας ως στρατηγικά εθνοτικής.

*μέλος της Κ.Ε του ΔΗΚΚΙ-Σοσιαλιστική Αριστερά και της γραμματείας Εξωτερικών και Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ

ΠΗΓΉ:ΤΟ BLOG ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ